Yakın, çok yakın ve aynı... Bellekte hiç değişmeyen.

"...'Gece çağı dünyanın'

demişti Heidegger. O çağ

olgunlaştırdı siyahî harflerimi.

Doluyum tüm kıtaların anılarıyla,

içimde ne çok aşk, ne çok cinayet"

Ahmet Oktay, Aynı Ve Değişken, Kitap-lık Sayı: 44 Kasım/Aralık 2000

Yakın Nefes...

"Sözlerin en 

büyülüsünden, melâldan, kalbinin içindeki güvercinden

vur beni..

Taşların kederinden vur.. Dalların

uyanışından.. Kıyı

 göllerinden.. Kuyulardan.."

İhsan Deniz, Bana Uzaktan Ateş Et

Bu Bir Masal

Yorgun bir ışık lekesi geziniyor boynunda
Ansızın tanrı olan parmakların
Karanlık evimin perdesini aralıyor

Sarılıyorum sana, gelinciğin tutunduğu
Topraksın sen. Dilindeki kuyudan çekiyorum suyumu
Bir tırtıl gibi uzanıyorum dudaklarına 

Durmadan kemiriyorum yapraklarını
Ben kuşları ölümsüz bilirdim, diyor
Senin o köpükten beyaz, etin.

Kadir Aydemir, Budala Dergisi 2013, Sayı: 23

Yakın duyuş mevsimi...

"Ben mi... çalışıyorum,

yeşilin hem sarının

hem kızaran mânânın

gizini kavramaya."

Sina Akyol, Ölünün Toprağını Sularken