Sapa iki ada arasında derin bir mesafe var.
Mesafe...birahane ve buğday tarlası arasında.
İdam mahkumu her palyaçonun ölmeden son gece
küçük kızına yazdığı ıslak satırlar arasında da...
İki kuru gün arasında daha da uzun bir mesafe var.
Mesafe...iskele ve doğumevi arasında.
Dün gece uykusunda ölüveren otel katibi Sabri Bey
ve babasından miras kalan sumeni arasında da...
Yıprandıktan sonra bir kenara atılan traktör lastikleri mi...
Yalnız orkestranın çala çala tükettiği naif senfonileri mi...
Sarımtırak renkli ayrı tokaların hüzünlü hikayesi mi...
Hangisi anlatılsa ki daha daha başka?
Çocuğu gibi sevdiği kedisinin kaybolduğu haberini
aldığı andaki şaşkınlığı mı, Lades Hanım’ın?
Nasıl anlatılsa ki...?
İki yakın insan arasında geniş bir mesafe var.
Var gerçeğin farkında olan pek azı da.
Mesafe...her sevgilinin bencilce gömdüğü arka bahçesine...
Sakladığı o her insanın gizli çekmecesinde.
(19.12.2003 / Mecidiyeköy / İSTANBUL)
Ozan Öztepe
Dergâh Dergisi / Sayı:185
