Yalnızız'ı bitirirken...

"Kendi kendimden nefretimin çerçevelediği ve çirkinleştirdiği dünyada yalnızım."

Peyami Safa/Yalnızız, Syf.421

An itibariyle...

"Bir yudumda içtiği şarap onda yeni arzular uyandırıyor. Sırası mı? Kucaklanmak istiyor meselâ. Ve öpülmek. Fakat öyle değil de biraz şefkatle. Baba gibi bir âşık. Öyle bir şey. Samim, Samim meselâ. Ah, şimdi burada olsa o. Her şeyimi, her şeyimi veririm ona. Kollarının arasında ve ruhunda eririm. Ne aptalım ben, ne aptal, aptal."

Peyami Safa/Yalnızız, Syf. 360

Yalnızız

"Meral caddeye çıktığı zaman, dalgındı. Ve mahzun. Mahzun da değil, belki birbirine düşman birçok arzuların çarpışmasından doğan bir arzusuzluğun verdiği o is...is...istikâmet buhranı, o kararsızlık, o sıkıntı gittikçe içini karartmaya başlamıştı. Aradı. Hiçbir şey istemiyordu: Ne babasını görmek, ne piyano çalmak, ne Samim'le konuşmak, Ne Paris, ne İstanbul, ne aşk, ne flört, ne tuvalet, ne sinema, ne dans... Yalnız, evet hafif bir müzik, bir Valse de Chopin, sade piyanoda, fakat kendisi çalmasın, bir divana uzansın, gözlerini yumsun, hiçbiri bilinen yerlere ve insanlara ait olmayan hayallerin uzaklığı ve bulanıklığı içinde onu dinlesin."

Peyami Safa/Yalnızız, Syf.227

4.Boyut

"İnsanın ölçüsü arzularıdır."

Peyami Safa/Yalnızız, Syf.252