doğrudur
dünyevî hazlar
bahçesi’nin
giz’inde
yıllardır
rüzgâr biçtiğim doğrudur
doğrudur
uyurken ürkek bir kuş gibi sıçradığım
öldüğüm,
her
sabah ağzımda bir menekşeyle
yeniden doğuşum da doğrudur
kimim ben kim?
sarhoş
muyum, gamsız mı?
hayır, ikisi de değil ama kimbilir belki de
avuçlarımdan girilen kalphanede elimde neşter
ruhumdaki inciyi arzuyla
şarapla
söküp atmak istiyorumdur hayat iksirinden
in vino veritas,
in aqua sanitas*
doğrudur
fakat
arzunun ve şarabın tılsımında
insan kendine bile yabancılaşır
arzunun ve şarabın tılsımında
insan kendine bile yabancılaşır
istiridye
gibi dünyaya kapanırmış bazen
Fatih
Yavuz Çiçek
*şarapta
hakikat, su’da sağlık vardır
