"Birlikte yürüyorduk, düşüncelere dalmış halde. Nerede olduğumuzu, hatta tarihi unutmuştum. Sonra yaklaştın, saçımı okşadın ve elimi tuttun. Elimi tuttuğunu ve benimle usulca konuştuğunu biliyorum. Birden her şeyin olması gerektiği gibi olduğu, bu mutluluk ve tatmin duygusundan fazlasının yaşanamayacağı hissine kapıldım. Olan ve olabilecek her şey buydu. Her şeyin en iyisi toplanıp bu anı oluşturmuştu. Aşktan başka bir şey olmazdı bu."
Hanif Kureishi/ Yakınlık, syf. 106
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder