Ey Aklımın Yolculukları

uzun cümlelerin soluğunu kesiyor rüzgâr

bir el kendi renginde okşuyor gelincikleri

güçlü adımlarla ilerliyor hayat isteğimiz dışında

çıplak seslerle alınyazımıza her dakika

niye bu çırpınış bu dingin atmosferin içinde

zaman hep o yetmeyen zaman üzerimize

uyuyan dehlizlerini niçin bırakıyor evrenin

insan kendiyle konuşur gibi bir telaş bir telaş

hazırlanma telaşı uyku telaşı ölüm telaşı

ama kulak ver! çığlık bu, sessiz bir çığlık

özgür bozlaklarla çınlıyor gecenin dorukları

yorgunuyuz gittiğimiz yolların

dağınık türküler bırakıyoruz karanlığın içine

uzaklara diyorum hep kaçmak çok uzaklara

içimizde kararlı bir yön duygusu olmalı

hayal et resmini çiz çizebilirsen ağacın, bulutun, kayalıkların

tarihe göçebe ruh yazılsın yüzümüzdeki yolculuklar

mısra-ı berceste bir divan şiirine 

çünkü bu anlamsız bu heyecansız şehirlerde

yalnızlığa gömülüyor kalp atışları

Ferda Balkaya Çetin

Varlık, Mart 2015