"iki kırık ayna"dan boşluğa açılan kapıya bakıyorum
balkıyan düşlerin yamacında bir ceset gibi asılı kalıyor aşk
ipek yolu gibi uzuyorum gözlerindeki haritalarda
terk edilmiş kış bahçelerinden geçiyorum usulca
giderek aşı tutmayan elma ağacına benziyorum
giderek kelebek olma hevesindeki minik bir krizalite
biliyor musun?
insan yaşamaya da, yaşlanmaya da özlemekten başlıyor
"özlüyorum
çok özlüyorum"
mülkünde antik şehirler gibi yaşamayı
h@nna m.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder