kimini yaz, kimini aşk, beni hep uzaklar öldürüyor

 

Yaz beni öldürüyor

Böyle yazmışım dün deftere.

Yaz beni yol kenarlarındaki kavaklar gibi.

Nerede duracağını bilmez nehirler.

Başı her daim karlı dağlar. Göğsü sıkışan hastalar.

Yaz beni uzaklardan gelmiş kuşlar gibi.

Boğazda sabitlenmiş yük gemileri.

Suratı asık çocuklar.

Balkonda günlerce unutulmuş gömlek.

Yaz beni sevincin yoklamadığı kalpler.

Yüz yıllık evlerin serinliği.

Pencereden sokağa bakan ve sözünü hep unutacağından  

korkan o kadın gibi.

Yaz beni ölmeyenin göreceği zamanlar gibi kuşatıyor.

Serkan Türk, ausgang, Sayfa: 175