Şiir, Edebiyat, Kültür, Sanat

6 Nisan 2014 Pazar

Gümüş Sır


kalbimin geniş düzlüğünde  koşan atlar
hayatın dar geçitlerine sığmıyor
giderek
biraz daha evcilleşiyor, ruhumdaki delikan

içimi kasıp kavuran ateş çarkı
üçüncü gözümün ufuklarında su gibi serin
giderek biraz daha berraklaşıyor ömür
başımdaki duman günbegün dağılıyor mecburen

kimi zaman
itiraf etmeliyim ki çoğu zaman
seni de alıp götürsem
düşlerimin gelincik zirvesine kaçırsam mı diyorum

ne bileyim işte
sözgelimi, ışıklı bir dal kırıp göğün aynasından
ve hiçbir şeye aldırmadan
deh diyebilir miydik içimizdeki safkan doruya

bilmem ki o zaman
aynı kıbleye eğilir miydi başımız


Fatih Yavuz Çiçek

Hiç yorum yok: