dilimizin ucunda vezüv tuğrul kuşun otağındaydık
zifiri bir leyl'in geniş rahmine sığınmış
iksirli gül zamanları yudumluyorduk,
aşkla
nabzımda kar gibi yakan ateşler vardı
kirazların hiç bitmediği cömert mevsimler
ikiden bir olmayı
özlemiştik içten içe yanmayı
birlikte varoluş:
'bir mum alevinin İs'indendir' iz bırakır dedin
ve özlemek
içimizdeki aynayı koşulsuz sevmektir
sevmekse kumdur
kum, kaf dilinde güneşe doğru yürümektir sevgilim
malûm
yalnızca ateş değil, kanatlarımızda kırıklar da vardı
eksilmeyen ağır yükler, eprimeyen yaralar
hani en çok da cennetimizden kalan gölgeler
/yürüdük/
'her gölge ruhundan tanır ışığı'
aşk, iyileşmektir
ve ışık cesaretin soylu rüzgârıdır dedin
/estik/
dilimizin ucunda vezüv
böyle böyle kopardık devlerin bahçesinden narı
Fatih Yavuz Çiçek
Ayna İnsan Şiir, Edebiyat, Kültür, Sanat Sayı: 2012/2
3 yorum:
Tuğrul kuşu... İmgeleri ne kadar güzel bu şiirin. Mitos'la ve masalla beslenen metinler her zaman bana çok güzel gelir. Yüreğinize sağlık!
Okuyarak değer katmışsınız. Teşekkür ederim.
Rica ederim, teşekkür bizden...
Yorum Gönder