Şiir, Edebiyat, Kültür, Sanat

4 Ekim 2018 Perşembe

Bu Bir Masal


Yorgun bir ışık lekesi geziniyor boynunda
Ansızın tanrı olan parmakların
Karanlık evimin perdesini aralıyor

Sarılıyorum sana, gelinciğin tutunduğu

Topraksın sen. Dilindeki kuyudan çekiyorum suyumu
Bir tırtıl gibi uzanıyorum dudaklarına 

Durmadan kemiriyorum yapraklarını

Ben kuşları ölümsüz bilirdim, diyor
Senin o köpükten beyaz, etin.

Kadir Aydemir, Budala Dergisi 2013, Sayı: 23

2 yorum:

nikkisa889 dedi ki...

Hiya! I just would like to give an enormous thumbs up for the good information you have here on this post. I can be coming back to your weblog for extra soon. best online casino

mabelard dedi ki...

Hello, Thank you for your message.