Kimse bunu söylemeyi göze alamamış daha,
Biliyorum oysa , nasıl geçer arada bir
İçimizden büyük adamların ruhları,
Onlara karışırız, yankısıyızdır
Onların. Dante'yim işte bir zaman için,
Fronçois Villon adında biri, balladlar
Kralı ve hırsız. Ya da öylesine kutsal
Biriyimdir ki ağzıma alamam adını,
Küfür işlerim diye. O anlığına
Hepsi. Sonra alev söner...
Bir "ben" vardır bizden içeri, bir küre
Sanki ışıtan, saydamsı, eritilmiş altın,
Orada bir sûret belirir kimi zaman:
İsa'dır, Yuhanna'dır, belki Floransalı;
Sûretin gerisi nasıl hiçlikse yalnız, boş uzay,
Bizler varlıktan geçeriz o an,
Yaşamayı onlara bırakıp, Ruh'un ustalarına.
Ezra Pound
Bulunmuş Çeviriler, Norgunk 2012, syf.34
Çeviri: Can Alkor
1 yorum:
Bazılarının ;belki ezber kolaylığına sığınarak dini inanışlarının kurallarında takılıp, katılaşmış düşünce tarzlarına göre ,yanlış yorumlayabilecekleri bir şiir.Ama tekrar tekrar okuyunca ve satır satırını düşünüp yorumlayınca anladıklarım,anlatamayacağımdan da çok.Paylaşım için teşekkürler.
Yorum Gönder