Şiir, Edebiyat, Kültür, Sanat

29 Eylül 2015 Salı

Sürgülü


tutuk bir dilin güncesinden çıkıp geldik
buraya, kimliğimizin engin mavisine
ufkumuzda mağrur münzevî bir güzergâh
ürkek ellerin yazdığı cesur sözcüklerden

çözmeye hiç kalkmadım içindeki satırları
a desem… gözlerini sis basar
çocukluğunu giyinir susardı aşk

hatırlarım biraz kırılgan, küser utanırdın
alnında parçalı bulutlu bir gök
yine de kuşları uçurmayı bilirdi sesin

sonraları eksildi günler kapandı gülşen kapısı
ve birdenbire sürgülendi sonbahar
hüznün aralık perdesinden usançla
bir göç mevsimi daha göründü ömrüme

uçtum
kalbimde nâr gibi dağılan sancılar
kanatlarımda rengine direnen kar

Fatih Yavuz Çiçek

1 yorum:

marjinall dedi ki...

çok güzel