olağan bir çiçeklenmenin ikincil yüzünde
unutulmuş
arı sabrıyla çatlayan tohumdum, eşeysiz nâr
rüzgârın ve otların kibrinden
saf ipeğimle korundum
dumanı acı sur dağın zirvesinden sana kar ateşi
tenimden uzak denizleri getirdim
tacımı kırıp,
aynamın ötesini yalnız sana gösterdim
gövdemin sırrını bıraktığım coğrafyada
şimdi eks’perimi bekliyorum
ses yok!
kimliğim bir kıvılcımlık saman alevi gibi
tekil
d e ğ e r s i z i m
Fatih Yavuz Çiçek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder