Şiir, Edebiyat, Kültür, Sanat

3 Kasım 2015 Salı

Gölgedeki Bir Kadının Şansonu


Gelip de kopardığında laleleri o suskun kadın:
Kim kazanır?
Kim yitirir?
Kim gelir pencereye?
Kimdir, ilk söyleyen onun adını?


Bir erkektir, benim saçlarımı taşıyan.
Taşır, bir ölüyü elleriyle kucaklamışçasına.
Aşkı yaşadığım yıl nasıl taşıdıysa gökyüzü saçlarımı, öyle
taşır.

O kazanır.
O yitirmez.
O gelmez pencereye.
Kadının adını da söylemez.

O, benim gözlerime sahip olandır.
Büyük kapılar kapandığından bu yana sahiptir onlara.
Hepsini yüzük gibi parmağında taşır.
Hazzın ve değerli taşların parçaları gibi:
daha sonbaharda benim kardeşimdi;
oysa günlerle geceleri saymakta daha şimdiden.

O kazanır.
O yitirmez.
O, gelmez pencereye.
En son o söyler kadının adını.

O, benim söylediğime sahip olandır.
Kolunun altında taşır onu bir deste gibi.
Saatin en kötü zamanı gösterdiği gibi taşır.
Taşır fırlatıp atmaksızın eşikten eşiğe.

O kazanmaz.
O yitirir.
O, pencereye gelir.
İlk o söyler kadının adını.

O, lalerle birlikte koparılır.

Paul Celan 
Ellerin Zamanlarla Dolu, syf. 3
Çeviri: Ahmet Cemal

Hiç yorum yok: