Sarmâşık

“Her erkeğin kaburgasında bir kadın uyur”

                                             İma C. Çelik

takvimler giz burcunu gösteriyordu

ve biz yengeç dansıyla fenâ hâlde gerilmiş

albızın penceresinden gayya kuyusuna bakıyorduk 

zifire, 
cehennemin geri dönülmez en dip tabakasına

aslında senin için hemen oracıkta avlanmaya hazır

marallar geçiyordu gözümün bebeğinden

fakat ağzında uzadıkça uzayan kızıl mâr

âh! 
ürktüğümü görmüyordun o şeytanımsı kırbacından

hayır inkâr etmiyorum

beni felç eden korkuların varlığı muhakkaktı

evet, üstü örtük şüphelerim olduğu gibi kökü açık yaralarım da vardı

örneğin kuşku tarihseldir diyordum, içine kurt düşüreni unutmaz

ve şurası ezeli gerçekti ki: 
masumiyetin kemik bütünlüğü bir kez bozulunca

hiçbir sargıyla iyileşmiyordu soyut kırıklar

yanılıyorsam lütfen düzelt

çılgınlığın ötesinde zaman mı bize çok uydu

yoksa biz mi zamanın dışına savrulduk

şimdi herkes için aynaya bakma zamanı diye seslendi bir şaman

düştük 
bir yanımız cennet diğer yanımız cehennem

ne güzel soyunduk kusurlarımızdan

inandım ki

o ân senin yüzünün gerçekliğine ateşi yudumlamanın rengi verilmiştir, 
benim yarılan göğsümün karartma gecelerine dört büyük anâsır

vur neşteri giz, vur ve inan

âdemin oğullarınca işlenmiş her günâhta 
                            lilithin kızlarından izler bulunur

h@nna m.