Aşk Ve Katil

uzaklık avutur   

ve sessizlik başlar acıtmaya  

ihanet, ayrılığa borçlanmaktır   

bilinmez, kimden akar en çok kan orda

her aşk bir gün, kendi katilini bulur   

silah çeker biri, öteki ortak olur suça

mecalim yok yeni cinayetlere, körelmiş maharetim  

bir kurbanım var ki, öldüm ölesi bende yaşar  

şifrelerimi çözdüm, buydu son ustalığım 

gönlüm dehlizinde beni boş yere arar  

bütün yalanlarımı buruşturdu vicdanım  

benden eksilen hakikat, fazlaymış artık hayata   

tek mülküm kaderimdi, vedalaştım  

unutulur emanette zaten, ruhum da 

görgü tanıkları, posta güvercinleri, akbabalar  

aşk çekişen biri var olay yerinde, belki o aklar  

kundakladım gövdemi, enkazdan ibaretti o da  

parola sordu birbirine dağılmış parçalarım 

yüzüme sürmek için sakil gözler aradım   

iyice sürttüm çehremi toprağa,  

rengim atsın, aşınsın harflerim  

bir parem düşman olsun kırkına   

ücramla çarpıştım yetmedi

omuzbaşımla barıştım dinmedi  

kapattım sesimi, ışığımı söndürdüm  

yaktım, benden kalan ne varsa 

küllerimi bulduğum bu kuytu köşede

bu hava kabarcığı altında  

gördüm:  

beni uzaklık avutmuş   

sessizlik acıtmış seni

Akif Kurtuluş