Kırık bir camla yontmuş seni gökyüzü
Tuzdan bir bıçakla deniz
Yaşardın saydam yurdunda sesinin
Adımların, aynaların, uykunun
Tanımadan üstünde
Yabancı bir sesin açtığı yıldızları
Bekleyişin geceye çarpan kapısını
Yırtık pulunu ayrılığın.
Yaşardın boyalar, şarkılar içinde
Rengini yalnız senin bulduğun
Sözlerini, ezgisini yalnız senin
Söyleyip, hemen unuttuğun.
Tül perdeler, kilitler, ilaç kokuları
Doldurulmuş hayvanlar arasında
Ağaran saçlarınla kararırken gümüşler
*
Sen bir düşten yonttun beni
Bir oğulcuk gibi karında
Devinimden başka bir şey olmayan.
Rengimi verdin bana, yüzümü
İnsan sesine çıkardın
Yeni adlarla çağırdın her gün
Konuştun durmadan, olmayan benle
Yatağına aldın seviştin.
*
Başka bir seste buldun beni
Başka bir yüzde, bilmeden
Bense tanıyordum seni
En az yüzyıllardır biliyordum ellerini
Kırık bir camla yontan gözlerini.
Başlıyordu dilsiz yaşam işine
Şiir tuz gibi büyürken karnımda
Yeniden yontmak için seni
Erdal Alova
ALOVA Toplu Şiirler (2008-1973)
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Sayfa 125, 126
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder