sonrası kış

bu gülümseme eski bir şiirden ama güzel
bir gül kasırgası gibi dudağının üstünde
çarpıp geçtim dönüp sonra gözgöze geldik
yüreğimdeki buzdağı kırıldı aynı şey işte
güz bitti güz ki hoşuma giderdi içteniçe
sigaramı söndürdüm emniyet kemerimi çözdüm
bastım gaza akıp gitti bir kuyruklu yıldız

unuttum kaç gün sonraydı unutmuşum seni
oysa unutulmaz sanırdım akılda tutulan
tutkulu muydum hiç mi anlamadım hayatı
eskiden böyle olurdum uzun ve korkunç
düş kurardım yara alırdım boştu hep
bir bağbozumuydu sevmek sonrası kış
aldatırdı hüzün uyarırdı akıl
acından uzaktasın acından uzaktasın

belki de bir bağeviydim yıkık ve anısız
yolların çıkmadığı dörtmevsim kar
olmazdı ya hani bir ses duysa
dikelirdi boyuna bıçkındı yalnızlığım
kavgamız aşk ve ekmek doymadık ikisinden de
soyutlandım soluklandım sonsuzlandım
saklamadım da kendimden kendimi kullandığımı
bağışladım kendimi hepsi bu
dönüp dönüp anlatıyor dönüp dönüp susuyorum
bir aşktan konuşmuyoruz artık
ölümü anlıyorum

sonrası kış

Emin Akdamar