O razı evlerde hep kış kahrıyla soluklanan
kadın,
Şimdi kararan gök, çokça durulmuş bir suyun
içtenliğiyle;
Sana bulut geldim, yağmur durdum.
Bu mümkün durgunlukla sürüklendiğim su
yatağı,
Çokça dağ ve vadi geçtim kırsal akıntılarla.
Kenarına güz, köşesine üzgün kurulduğun
evlerin,
Avlularına ve eşiklerine büyüdüm.
Ben yüzündeki kuyunun çıkrığında burkulan
harf,
Düştüm yankısıyla taşın, kararan sözün
belleğiyle.
Ben o denli günah, ben olağan susuşun esmer
hali.
Zeytinin ve atların üstüne yemin eden tanrıya
inandım.
Evin kusurunu gömmek içinmiş kuyu,
Sokağa küs çocuklar içinmiş avlu,
Sabaha, yeniden bağışlanmak içinmiş adım.
Bil istedim.
Kuyulara ince, avlulara sessiz, bana sızıyla
uyan.
Hişar Şiyar Uyan
Beri Gel Oğlan Beri Gel Şiir Fanzin Mart
2014, Sayı :3
2 yorum:
güzel şiir
Evet, özellikle son kıta ve final dizesini çok beğendim.
İyilikle kalın.
Yorum Gönder