Şiir, Edebiyat, Kültür, Sanat

2 Temmuz 2016 Cumartesi

Fısıltı Saati




kim kaldı? kaç kişi? nerede?
gidenleri aradık boş yere
gömüp bıraktıklarımızın sesi
yansımıyor perdeye,

aklım! boşuna arıyorsun
dokunuş gibi geçip gidiyor her şey
bu yakıcı rüzgâr, fısıltı saati,
her yer kış. sen

bana ölüme benzeyen bir sesle seslen
hatırlansın, unutulmasın!
yıkıntıların içindeydik, daha dün
kim gülüyordu ardından ölümün?

fısıltı saati: dudaklarında çocukların
donup kalmış haykırış
uzak evlerden yükselen
oradan!
ağıtların geceye karıştığı yerden

Tuğrul Tanyol, Mühür Dergisi 2016, Sayı: 64

Hiç yorum yok: