Şiir, Edebiyat, Kültür, Sanat

21 Nisan 2017 Cuma

Gece Kırıntıları


+1.
Büyülü gerçekliğini inkâr etmeyen masalın düğüm bölümünde çarmıha geriliyoruz. Kim siyah, kim beyaz, sormak anlamsız. Ateşle barutun suç ortağıyız. 

+2. 
Ucundan yaktığımız ömür hangi zarfın içine sığar ki? 

+3.
Keşke pamuklu şeker yiyormuş gibi hep keyifle tüketebilseydik zamanı.

+4.
Biz derin bir yalnızlığın pençesinde ve güllere umut vadeden ışığın simyasında ağırlanıyoruz. Çelişki! Söylesene, insan, çelişkiler yumağından başka nerede ağırlayabilir ki derdini.

+5.
Meyvesi taşlanacak ağacın dallarında çiçeklenmeyi bekliyorum. "Taş acıtır. Belleksizdir." Ve ayların en zalimi başucuna gelince "beyaz taşlara basarak, mavi kayalara, kırmızı yangınlara koşar sardunya."

+6.
Oyuncağı kırılmış çocuktan farkım yok. Dokunsalar ağlayabilirim.

+7.
Çekmecelerimde ücra mezarların sessizliği var. Dünyadan umudumu kestiğim ânlarda askıya ekmek bırakmayı tercih ediyorum.  Aynı saf, inatçı, aynı ürkek hâllerimle gizlice.

+8.
Gülümse, rüzgârı dinle, turnalarla konuşarak keyfini çıkar saadetin. Kutsadığın deliliğin, iyileşen yaraların keyfini çıkar.

+9.
Beni sorarsan iki ateş arasında kalmış karınca misali suya çıkış yolu arıyorum. Yol yok. Asam kayıp. Deniz kim bilir nerede?

+10.
Bir of çeksem dağların umurunda bile olmaz. Korkarım, boşlukta kalır vaveyla.

+11.
Her şeye ışık hızında yetişen ben kendime hep geç kaldım. Kendime hep karanlık.

+12.
Doğdum, yaşadım, ölüyorum. Hiçbir şey anlamadım, hiçbir şey. Nasırlı parmak gibi zonklayan dar-ı dünyadan.

+13.
Salt sevmek yetmiyor, bazen kuş gibi uçmakta. Eğer uzaklık yakın değilse yakınlık gerçekte ne mesafelerin bittiği yerde aranmalı ne de bir deniz mili genişliğince kaybolduğumuz ormanda. Yakınlık ithakadır. İthaka... Âh! İmkânsızdan bile daha ötede.

+14.
Bir çift kelebek bağışla ömrüme. Sonra birbirine yâr ve yakın uçur; uçur kuşatılmış krallığımın necef çölüne.

+15.
Ateş yakmaktan yorulmuyor, ruhum mutsuzluktan.

+16.
Oysa gülüşüm güneşin doğuşuna benzerdi, kıblesini tanırdı.

+17. 
Bugünlerde her şeyi unutuyorum. Anahtarların yerini, ödenecek taksitleri, randevularımı, özneyi, yüklemi unutuyorum. Mathilda! Lades. Aklımdasın. Bir seni, senin en zengin yerlerini unutmuyorum.
+18. 
Omurgası kırılmış düşün ortasında bilge bir yağmura dönüşmem ân meselesi.

+19.
Aşk yaşamın en temel gizi. Senden geliyorum, ağzındaki kuşlar sokağından.

+20.
Boynundaki beni özlüyorum.

fy


2 yorum:

dilekce54.blogpot.com dedi ki...

"Deniz kim bilir nerede?"...

mabelard dedi ki...

"Gemliğe doğru/denizi göreceksin/sakın şaşırma" Orhan Veli

Okuyarak kattığınız değer için teşekkür ederim. İyilikle kalın.