Sessizlik

Odam kireç badanalı,

kır istasyonu binası kadar beyaz
tam sessizlik gibi;
ayışığında ağaran
tavuk kemiklerinden daha beyaz,
temiz süprüntü
ve tam sessizlik gibi.
Ardımda beyaz bir heykel var
ve açık saçık bakireler gibi büyüyen
kauçuğa benzer dillerini çıkaran
beyaz bitkiler var
ama hiçbir şey söylemiyorlar.

Tek karanlık olan saçımdır

beyaz ateşte yandı o

ve yalnızca kömürdür.

Boncuklarım da siyah,

yirmi göz yukarı yükseldi

volkandan

tamamen kıvrılmış olarak.

Kalemimdeki sözcüklerle

dolduruyorum odamı.

Sözcükler sızıyor kalemden çocuk düşürür gibi.

sözcükleri vızıldıyorum havanın içine

ve onlar geri geliyorlar duvar tenisi topları gibi.

Hâlâ sessizlik var.

Sessizlik her zaman.

Kocaman bir bebeğin ağzı gibi.

Sessizlik ölümdür.

Her gün gelir şaşırtıcılığıyla

omzumda oturmaya, beyaz bir kuş

ve gagalar siyah gözleri

ve ağzımın

titreyen kırmızı kasını.

Anne Sexton

Çeviri: Dilek Değerli