dökülürdü dudaklarımdan, sözü yitik
türküler. Öperdim, dokunmadan; incinmesin
için, içinden geçerdim parmaklarımın
ucunda! sonra bir abdalın sazına tel ettiğim
vakit; kasırgaya durdururdu inceden,
aşkın mızrabını!
-sevgilim, iyi böyle!-
bir yara bahçesi şu yeryüzü:
gözlerimize kan nakışlar,
işte tam şuramızda,
şakaklarımızın kül evinde,
çalışır durur azap yontusuna, arsız!
-sevgilim, kötü böyle!-
ama biz hasar onarma töreniyiz,
iki kişilik: bir'liğe çoğalırız!
işimiz yok ikilikle!
İyilikle açtığımız?..
bir yol var, orada duruyor; gidilesi...
bir uzak var; yakın...
sağımız bahar, solumuz güz...
"güzden yanayız!"
güz: yenilenmek yıkık avluda!.. yenilmemek!..
-sevgilim, büyüt bir dirilişi: böyle?-
İlhan Kemal, Akköy Dergisi, Şubat-Mart-Nisan 2014
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder