Şiir, Edebiyat, Kültür, Sanat

3 Ocak 2015 Cumartesi

Küskedisi


-fitili yakılmış zamanda sahne güzçekimi-

anımsıyorum
şehrime dinamit bırakan ateş dikeni
şefkatin kalbine de göç mızrağı saplar
yıkar geçerdi gazelden bendimi

güneşe meftun baharkıza susmak
korkuya sağır
cesarete kırgın
öfkemizin pilli bebeğine yenik tozlaşmayı
geciken dokunuşların yerine mi koymaktı
düşkirazı sandığımız o çokluk

sadece bir bavul ve sen
tek taş pırlanta… kısa bir not
eşyalara sinmiş sümbülî ayrıntılar
ve içimizde küskedisi

-üç, iki, bir: motor-

oradayım
yüzdüğüm boşlukta

sahne güzçekimi perde ben
?
:

ö  n  e  m  s  i  z  im

Fatih Yavuz Çiçek
Onaltıkırkbeş Şiir, Çığlık, Yaşam Kandili 2009, Sayı: 32

Hiç yorum yok: