Küskedisi

-fitili yakılmış zamanda sahne güzçekimi-

anımsıyorum

şehrime dinamit bırakan ateş dikeni

şefkatin kalbine de göç mızrağı saplar

yıkar geçerdi gazelden bendimi

güneşe meftun baharkıza susmak

korkuya sağır

cesarete kırgın

öfkemizin pilli bebeğine yenik tozlaşmayı

geciken dokunuşların yerine mi koymaktı

düşkirazı sandığımız o çokluk

sadece bir bavul ve sen

tek taş pırlanta… kısa bir not

eşyalara sinmiş sümbülî ayrıntılar

ve içimizde küskedisi

-üç, iki, bir: motor-

oradayım

yüzdüğüm boşlukta

sahne güzçekimi perde ben

…

?

:

ö  n  e  m  s  i  z  im

Fatih Yavuz Çiçek
Onaltıkırkbeş Şiir, Çığlık, Yaşam Kandili 2009, Sayı: 32