Şiir, Edebiyat, Kültür, Sanat

15 Mart 2015 Pazar

kent bildirisi


ne kaldı
harflerden başka tutunacak
sesler de uzaklaşıyor
aşk desen kurşun
sıyırıp geçti üzümü

makaslar kırıldı
boyuma ve huyuma göre
bir hayat biçemiyor terziler
sokağa çıksam
karşıdan karşıya ölüm

çok zamandır bir baş dönmesi
ve içimde cız sesi

dedim ya, ne kaldı
bir kent ancak
böyle kusuyor oğullarını

ömer turan
temmuz 2013

5 yorum:

GülinDünyası dedi ki...

Sadece yanlizlik kaldi elimizde..onuda kendi elimizle yapıyoruz ...

dilekce54.blogpot.com dedi ki...

İşte böyle görsellere atlayıp yorum yapma hevesinde oluyorum farklı bir şey çıkıyor :D Okudum ama bu kez ;) Buarada Doctor Who en sevdiklerimdendir.

mabelard dedi ki...

Bu şiir insanın yaşadığı kente yabancılaşmasını, oraya sığamamasını az ve öz kelimelerle duyumsatıyor.

İnsan bir yalnızlık portresidir. Boyaları her gün biraz daha dökülen.

Adsız dedi ki...

Çok güzelmiş...

mabelard dedi ki...

Okuyarak değer katmışsınız. Teşekkürler Aze.