Bir muhasebe şirketinin ortağı olan; çok sevdiğiniz, her şeyine güvendiğiniz, onsuz asla yapamayacağınızı, onun sizi hiç aldatmadığını/aldatmayacağını düşündüğünüz bir eşiniz var ve siz onun eve gelmesini beklerken kapınız çalınıyor, kapıyı açtığınızda karşınızda polisleri görüyorsunuz, polisler eşinizin trafik kazası geçirdiğini, aracının yandığını, araçta bir de kadın bulunduğunu, kadınla birlikte eşinizin de hayatını kaybettiği haberini size veriyor.
O an, ne düşünürsünüz?
Nicci French'in "Kusursuz İçgüdü" isimli romanı bu soruyu temel alarak kurgulanmış bir kitap.
Kitabın kahramanı Ellie, duyduğu haberle sarsılıyor, ama kendini bırakmıyor. Polis, olayın kaza olduğunu düşünerek dosyayı kapatıyor ancak eşini iyi tanıyan Ellie, kazanın olduğu zaman araçta bulunan kadının kimliğinden yola çıkarak olayı gizliden gizliye farklı bir kimliğe, Gwen rolüne bürünerek araştırmaya başlıyor.
Kitap, okuru meraklandırarak, düşündürerek, Ellie'nin yaşamına, kadınlara has sezgilerin derinliklerine doğru çekiyor. Bir yanda eşini kaybetmiş yaslı bir kadın. Diğer yanda sürdürülmesi, tek başına da olsa ayakta kalınması gereken yeni bir hayat. Cevapları aranan sorular. Gizemli, birbirine geçmiş arkadaşlık bağları. Çıkar ilişkileri. Sayfalar ilerledikçe dağınık, ilgisiz gibi duran parçalar yavaş yavaş yerine oturuyor, hissedilen heyecanın dozu son sayfada düğüm çözülene kadar sürekliliğini koruyor.
Bütün bu olaylar içinde dikkatimi en çok çeken noktalardan birisi de Ellie'nin mesleği. Kullanılmış mobilyaları yeniliyor Ellie. Her türlü aleti rahatlıkla kullanıyor, eskileri onarıyor, elinde zımpara ahşabın pürüzlerini temizliyor, vernikliyor, cilalıyor. Bizim toplumsal dinamiklerimize kadın ve erkeğin meslek seçim kültüründen bakıldığında Ellie'nin meslek tercihindeki aykırılığı hissediyorsunuz. Örneğin Ankara'da mobilyanın kalbi Siteler semtinde atar. Burada binlerce atölye vardır ancak imalatta çalışan tek bir kadın mobilya ustası göremezsiniz. Bu yüzden Ellie'ye, (roman kahramanı da olsa) hayran olmamak elde değil.
Kusursuz İçgüdü tipik bir cinayet romanı. Kurgusu başarılı. Anlatım karmaşık değil. Cümleler akıcı. Karakterler gerçekçi.
Bu tarz romanları takip edenlerin, Nicci French'i sıkılmadan okuyacağını düşünüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder