-bir buzun eriyişindeki ölümcül o sessizlikten...
Bu gece uyuma
iliklerine kadar bileklerimi düşle
aklımdan tutup beni sürüklediğin yerdeyim
ve yüzümde ayaklanmış meşru bir acı
bildiğim, bildiğin
bildiğiniz her şey tersine dönerken olanca hızıyla
bir şey söylüyor karanlığın cinleri
ve ılık ılık akıyor gecenin makyajı
kim duyar
bir dile ihanettir oysa bir yüze bakıp susmak
yağmuru rüzgârlı kadın sana söylüyorum
yalnızlık, insanın içindeki tenhasıdır
dışıdır kalabalık olan ve
sessizliğin dilinde hep bir dudak izi
kim söz vermişti bana
hangi sevgili, bana çocukluğumun hangi annesi
hangisi takvimlerin
bana hangi baba öğretmişti parmaklıklar ardında sigara tutmayı!
öpmeye doymadığın bileklerim ne kadar geniş bu gece
ve şu büyüsünü yitirmiş dünya
şu dünya ne kadar dar
gidemedim ve kalamadım aslında!
uyuma
gör, bileklerim ne kadar geniş
bileklerim birer nar bahçesi bu gece.
Seyit Pelitli/Şizofren İstikamet, syf.89
