Ol'urum

gülüşüyoruz karşılıklı
incecik birer çizgi oluyor gözlerimiz
orada yuvalanıyor mermer kuşlardan artan sözcükler

yalnızlığımızın ayak ucunda duruyor tarih
geleceğin ellerinden içiyor zehrini
rodin’in avuçlarından çıkma bir monica belluci

ortaçağ şehirlerini alıyorum yanıma
üstümü bir fahişenin el'iyle örtmüş ismimi
meydanları, köprüleri, cadı kazanlarını
öpülmekten yorgun düşmüş boynumu alıyorum
bir de limoni selvi, fıstık ağaçları
atlıyorsunuz arkamdan
önce ol'uyorum sonra taylar

evet diyorum size
sesim siyah bir taştan çıkıyor bembeyaz
büyümüş çocukların korkusu olarak geliyorum
evet, süt doluyor günahlar
bir daha anlatıyorsunuz gözlerim sizin oluyor

biz kirlenmek nedir iyi biliyoruz
iyi biliyoruz suskunluklardan
kara dutları nasıl doğuruyor kavruk ağaçlar

Betül Yazıcı