elimde mutsuzluğun mağrur kaftanı
hiç olmadığım bir yerden geliyorum
karşımda öylece duruyorsunuz
ve ölümün o kusursuzluğundan habersiz
saçılıyor eteklerime incileriniz
kimseyle konuşmaya niyetim yok
çünkü ben hep haklıyım
çünkü güneşi perdeleyen ay kadar yakışıklıyım!
yalın kılıç gözlerim kınsız
bir bir tutunuyorsunuz saçlarıma
saçlarım sonsuz
denizkızları oturmuş bir köşede
şarkı söylüyorlar bana
ne olur bir an için bilseydim
bir gecenin yalnızca bir gece olduğunu
bir rüyânın yalnızca bir rüyâ
Ali Çivril
Ağustos 2007, Ada Dergisi Sayı:10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder