Ene’m İçin Mektuplar

-her şey, ama her şey, aralıksız bir fasl-ı dey-

I

rüzgârlı mülkümde bûselik devri bitti

ölüm; saçlarıma pervaneler takarak

hayat ağacımdan bir yaprak daha kopartarak,

şah damarıma yaklaştı.

çok değil,

daha dün ocağımızın tahtına kurulmuş

                             bayram sevinci

babamın en kıymetli ortancasıydım

ben,

altı kardeşin üçüncüsü

Halil’den olma,

Mürüvvet’ten doğma el kadar çocuk

kanlı devrimlerin yaşandığı yüzyıla düşen gülümseme

kirlenmiş tarih atlasına yakılmış bir mum

âh! eridikçe, nar içinde nâr sütüyle büyüdüm

II

büyümek sancılıdır, zihinde emperyal baskılar üretir

ve büyüdükçe hoş bir anıdan başka bir şey değildir artık

söğüt dalından eyerlenmiş at, gürgenden yapılmış kılıç

ve ölüm

o kaçınılmaz endişe,

çözümsüz fizik problemi gibi kemirmeye başlamıştır

dâr-ı dünya kitabında alınan nefesin, ebedî ritmini

III

ölüm bir avcı gibi ağır ağır yaklaştı ve büyü bitti

üşüdüm

acıyan, ağrıyan bir yanım var

kalbimin kusurları mı?

yoksa ateşli bir muammanın pençesi midir?

beni katleden

Fatih Yavuz Çiçek