Her insan dünyada bir ruh ikizi olduğunu düşünür. Benim ruh ikizim Pessoa olabilir mi? Pessoa, Tanrı'ya inanmıyordu. O'nunla inanç çizgisinde ayrılıyoruz fakat birbirinden farklı isimlerle yazdığı metinlere, şiirlere bakıyorum. Eylemsizliği yaşam biçimi olarak tercih etmesine, kurduğu düşlerine bakıyorum. Ve o'nun düşlerinin, kendi düşlerimle nasıl da bu kadar, evet bu kadar tıpa tıp örtüştüğünü şaşkınlıkla okuyorum. Tamam! Edebiyatta "tevârüd" denen bir olgu var, bu olguyu kabul ediyorum. Reenkarnasyon olabilir mi diyeceksiniz. Hayır! Reenkarnasyon'a inanmam. Ancak, Huzursuzluğun Kitabı'ında karşıma çıkan şu satırlardan sonra ruhumda Pessoa'dan izler görmek, kendimi büyülü bir aynada bambaşka bir yüzle seyretmekle eşdeğer gibi...
Pessoa, aşağıya alıntıladığım düşü gerçekleştirdi mi bilmiyorum.
Bildiğim, bu yazılanların benim de düşüm olduğu.
"Bir göğüs, bir beşik ya da boynumu saran ılık bir kol...Usulca şarkı söyleyen bir ses -beni ağlatmak istercesine... Şöminede yanan ateşin çıtırtısı... Kışın bağrındaki o sıcaklık... Bilincimin ılık, başıboş akışı... Sonra, sessizce, uçsuz bucaksız bir boşlukta, yıldızların arasında süzülen ay misali bir uyku..."
Fernando Pessoa/Huzursuzluğun Kitabı, syf.133
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder