desenler çiziyordum o günler defterime
akkuğular, cerenler,
sesini dinliyor gibi dinliyordum
gecenin sessizliğini
ağlayan salkımsöğütleri.
kartaca yanıyordu çok uzak bir zamanda
tek başına.
bir yandan şarkıyı düşlüyordum
birlikte söylerken ara nağmesiyle
neredeyse bir gülümseyişi ölümsüzleştirdiğimizi...
ya da geçmiş zamanda yazılabilir sözcükler.
Cevat Çapan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder