aşkovan

dünya senin gözlerinde cem eylerken

zaman düş yapraklı bir masala yolculuk değil miydi?

kimliğini yitirmiş bergüzardan

geriye kalan ayazda yürümekse: düpedüz çılgınlık

doğrusu

mağrur, dingin bir akreple kuşların izindeydik

ve nerde durduğumuzun/duracağımızın hiçbir önemi yoktu
kanatsız, 
toz pembe uçuyorduk besbelli
uçuyorduk yorulmaksızın

farzedelim ki yaşam ak dudaklı köprü

keyif, irmikten yapılmış

                            gülce

                            bir kapı

zaman:

şefkatin camdan vahasında bulduğumuz gönençti.

zaman, avuçlarımızdan kayıp giden baharın

küllerini savurduğumuz, aşkovan

fildişi bir boşluk

düştük…

ben

yüzüne doğan umayla geçtim içinden

sen

külhani bir seyyahın kalbinden

Fatih Yavuz Çiçek