Şiir, Edebiyat, Kültür, Sanat

13 Nisan 2014 Pazar

Dikimevi



sesini biriktirip boşaltıyorum
ipekten
ve
al pembeden burçların
seksen beş numaralı mürdüm tepesine

bir ters, iki düz
ilmek ilmek dokuyorum
acıkan yüzük parmaklarını

büyülü bir venüsün gergefinde buluşup
dikiyorsun beni
dikiyorsun kendine

ne kadar kopçalayıp iliklesen
korlaşan yanım sökük kalıyor
senden yana hep sökük!

en iyisi gemici bağıyla düğümle
düğmele beni.

kopuk bırakma!

Fatih Yavuz Çiçek

Hiç yorum yok: