sesini biriktirip boşaltıyorum
ipekten
ve
al pembeden burçların
seksen beş numaralı mürdüm tepesine
bir ters, iki düz
ilmek ilmek dokuyorum
acıkan yüzük parmaklarını
büyülü bir venüsün gergefinde buluşup
dikiyorsun beni
dikiyorsun kendine
ne kadar kopçalayıp iliklesen
korlaşan yanım sökük kalıyor
senden yana hep sökük!
en iyisi gemici bağıyla düğümle
düğmele beni.
kopuk bırakma!
Fatih Yavuz Çiçek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder