Şiir, Edebiyat, Kültür, Sanat

25 Nisan 2014 Cuma

Yüreklerimiz konuşunca


Tanrım, dedik, iyi ki şairler var!

Kim, hiçbir şeyi incitmeden, düzeysizliğe itmeden; tam karşıtı, o düzeysizlikleri en alışılmış, sıradan sözcüklerle bile gerileterek bağırabilirdi? Kim, iç sesin titreşimleriyle yinelenen en eskimiş sözleri -şarkımız- yenileyebilir, kim, mezar taşlarını dirilerin  içe akıtılmış gözyaşlarıyla sulayıp güzelleştirebilirdi? Kim, bir ân'ı, o ân içinde kendini gizlemeden, kendini beş paralık da etmeden yaşamın alnına böyle ışıltılı  bir yıldız gibi çakabilir; o ân'ın kendi gerçeğiyle varolduğuna insanları kim böylesi inandırabilirdi?

Tanrım, dedik, iyi ki şairler var!

Adalet Ağaoğlu/Yazsonu, syf, 109

Hiç yorum yok: